Rafael (Rafi) Baroch 🌵 op LinkedIn: Free de menselijkheid Tussen de ruis van het dominante discours, waar… | 47 commentaren (2024)

Mijn recente opiniestuk in de Volkskrant belicht hoe antisemitisme nog altijd een blinde vlek vormt binnen de Nederlandse samenleving en in het bijzonder aan de UvA. Deze inleidende tekst is niet opgenomen in het opiniestuk zelf, maar biedt een bredere context van het probleem. De beroemode filosoof Leo Strauss introduceerde het concept van "fanatiek obscurantisme" om een extreme weerstand tegen verlichting en kennis te beschrijven, wat zich vaak manifesteert als ideologisch extremisme dat rationele discussies opzij zet ten gunste van politieke doeleinden. Toegepast op het moderne fenomeen van wokeisme, verduidelijkt dit concept waarom sommige linkse groepen geneigd zijn om antisemitisme te negeren of te bagatelliseren. Deze groepen behandelen ernstige problemen als afleidingen of zelfs als manipulatieve tactieken, gericht op het afleiden van aandacht van bredere sociale gerechtigheidskwesties, een duidelijk voorbeeld van obscurantisme waarbij de complexe realiteit van antisemitisme verborgen blijft achter politieke agenda's.Deze houding heeft niet alleen gevolgen voor het effectief aanpakken van een kritiek en aanhoudend probleem, maar ondermijnt ook fundamentele principes van rechtvaardigheid en gelijkheid—principes die velen aan de linkerkant als essentieel beschouwen. Door antisemitisme te negeren, ontzeggen deze fracties effectief een stem aan degenen binnen minderheidsgemeenschappen die met deze vorm van discriminatie kampen, ironisch genoeg een praktijk die ze vaak bekritiseren.Het bagatelliseren van antisemitisme in publicaties laatst in de NRC, van ene Pepijn Brandon, is zorgwekkend. Professor Brandon erkent weliswaar de plicht om Joden te beschermen, maar zijn integriteit stopt bij uitspraken zoals: "Het bewijs dat de veiligheid van Joodse studenten en staf op de universiteiten op grote schaal in het geding zou zijn, is tot nu toe net zo dun gebleken als het bewijs voor de Israëlische bewering dat UNRWA een front voor Hamas zou zijn." Dit contrasteert scherp met de houding die genomen wordt in discussies over andere minderheidsgroepen zoals zwarte, non-binaire of transgender personen.Door het gebruik van Strauss' concept van fanatiek obscurantisme wordt duidelijk dat wokeisme, zoals het soms in linkse kringen voorkomt, rationele discussie kan ondermijnen en rechten kan manipuleren voor politieke doeleinden. Dit ondergraaft niet alleen de strijd voor echte sociale gerechtigheid, maar tast ook de integriteit van linkse pleitbezorging aan. Om een geloofwaardige kracht voor universele mensenrechten en sociale gerechtigheid te blijven, moet links haar prioriteiten en strategieën herzien, en ervoor zorgen dat essentiële waarden en principes niet worden opgeofferd op het altaar van politieke opportuniteit.

118

34 commentaren

Burgerlijke ongehoorzaamheid beoogt verandering door het uitdagen van wetten of beleid dat als onrechtvaardig wordt gezien, vaak via geweldloze middelen. Het streeft ernaar bewustzijn te vergroten en het morele besef van publiek en beleidsmakers aan te spreken. Terreur, daarentegen, betrekt het gebruik van geweld en intimidatie, vooral gericht op burgers, om politieke verandering af te dwingen. Terroristen streven ernaar angst en chaos te creëren om hun doelen te bereiken. Het gebruik van geweld binnen wat begint als burgerlijke ongehoorzaamheid kan de waarneming en classificatie van zulke acties veranderen. Als geweld tegen personen of eigendommen gericht is en bedoeld om angst of chaos te veroorzaken, kan dit overhellen naar terrorisme. Wat we recentelijk zagen bij het protest op de UvA, waarbij eigendom werd vernield en geweld gebruikt, en waarbij de betogende menigte deels niet eens uit studenten bestond en politiebevelen negeerde, valt duidelijk onder terreur en zou ook als zodanig behandeld moeten worden.

6

56 commentaren

“Ik verafschuw wat u zegt, maar ik zal uw recht om het te zeggen met mijn leven verdedigen,’ zou de Verlichtingsfilosoof hebben gezegd. In de 21ste eeuw is tolerantie echter een achterhaald ideaal. Activistische demonstranten hebben een nieuw motto: ‘Ik verafschuw wat je zegt en zal er alles aan doen om te verhinderen dát je het zegt.’” Sebastien Valkenberg In Karl Poppers boek "The Open Society and Its Enemies" introduceert hij het 'paradox van de tolerantie'. Popper beweert dat als een samenleving onbeperkt tolerant is, deze tolerantie uiteindelijk door de intoleranten vernietigd zal worden. Daarom moet een samenleving het vermogen behouden om intolerantie af te wijzen wanneer deze een bedreiging vormt voor de vrede en veiligheid.Popper benadrukt dat het essentieel is om grenzen aan tolerantie te stellen, niet om de vrijheid te beperken, maar juist om deze te waarborgen. Hij stelt voor dat er proactieve maatregelen genomen moeten worden tegen groepen of individuen die de fundamentele rechten en vrijheden van anderen in gevaar brengen. Het gaat hier niet om het onderdrukken van meningen of overtuigingen, maar om het voorkomen dat deze overtuigingen leiden tot gewelddadige handelingen of beleid dat de basisrechten van anderen schaadt.Dit type activisme, zoals waargenomen aan de Universiteit van Amsterdam, hoeft volgens Popper niet getolereerd te worden. Dit zijn juist de vijanden van de open samenleving.

18

1 commentaar

Zes maanden geleden begon Hamas een verwoestende aanval, gevolgd door een even destructieve reactie van Israël, met gevolgen die nog jaren en generaties zullen doorwerken. Beide partijen zullen nog lang de ernstige gevolgen van deze confrontatie ondervinden. Aan de Israëlische kant worstelen soldaten met de psychologische nasleep van hun acties, in een tijd waarin de geestelijke gezondheidszorg in Israël onder enorme druk staat. Als samenleving zullen we de gevolgen van onze acties moeten dragen. Israël maar ook Hamas en Egypte worden beschuldigd van het inzetten van 'gerichte hongersnood' als tactiek tegen de Palestijnen in Gaza. Egypte beheert de economie bij de Rafah-grens, waar Hamas Palestijnse importeurs afperst. Het ministerie in Gaza, geleid door Hamas, wordt ervan beschuldigd de zwarte markt te stimuleren door voedsel om te leiden en te profiteren van prijsmanipulatie (zie verder NRC artikel).Massale hongersnood is fundamenteel immoreel en betwist het bestaansrecht van elke staat, inclusief Israël. Elke "rechtvaardige" oorlog heeft zijn ethische grenzen, wat het idee tegenspreekt dat het bereiken van een doel alle middelen rechtvaardigt. Dit is uitvoerig besproken in ethische filosofiedebatten. Hoewel er geen consensus is over de exacte grenzen, is er wel overeenstemming dat er een grens bestaat, gedefinieerd door menselijk lijden, die ethisch gezien niet overschreden mag worden.Op 7 oktober heeft Hamas deze grens op flagrante wijze overschreden met daden van massamoord. Deze daden zijn onverdedigbaar, zelfs niet in de strijd voor nationale onafhankelijkheid van het Palestijnse volk. Daarom zal Hamas onvermijdelijk mede herinnerd worden als een moreel verwerpelijke politieke beweging. Evenzo dragen de Israëlische regering en haar burgers, onder wiens naam deze handelingen worden verricht, verantwoordelijkheid. Als gevolg van deze oorlog zal Israël, dat zich in zijn grondwet profileert als zowel een Joodse als een democratische staat, gedwongen zijn om deze schijnbaar tegenstrijdige identiteiten te heroverwegen. Zoals ik eerder in Trouw heb aangegeven, is mijn zorg dat Israël zijn Joodse identiteit, die in grote mate op morele principes is gefundeerd, geheel is kwijtgeraakt. Het veroorzaken van hongersnood is een ernstige ethische overtreding, gesymboliseerd door een donkere vlag die een schaduw werpt over zowel de regio als ons allen.Dit morele bankroet vereist externe interventie, zoals die van een curator, omdat geen enkele partij betrokken bij dit conflict in staat lijkt te zijn om op eigen kracht uit deze nachtmerrie te ontsnappen. Het is duidelijk dat een onafhankelijke en neutrale bemiddelaar nodig is om de weg te wijzen naar een vreedzame oplossing en om te helpen bij het herstellen van de fundamentele menselijke waarden die in deze strijd verloren zijn gegaan.https://lnkd.in/eSGqJheZ

73

28 commentaren

Mijn opiniestuk in de Volkskrant “Mijn geloof in de huidige politieke strategieën, grotendeels overheerst door mannelijke leiders en een overvloed aan testosteron, is volledig verloren gegaan. Ik ben er diep van overtuigd dat het betrekken van vrouwen bij de (vredes)onderhandelingen aan beide zijden van het conflict niet slechts een wenselijke stap is, maar noodzakelijk en verplicht zou moeten zijn.”https://lnkd.in/gsHb65f3

106

15 commentaren

Hoewel ik gisteren al iets over dit onderwerp heb geplaatst, ben ik van mening dat deze column een aparte reactie waard is.Meningsverschillen en heftige emoties over de situatie in Gaza zijn begrijpelijk, en er zijn meerdere constructieve manieren om je standpunt duidelijk te maken. Dit kan variëren van het organiseren van protesten en boycotacties tot het beïnvloeden van de politiek via politieke partijen. Acties kunnen zich richten op politici, de staat Israël, of specifieke bedrijven. Echter, het onrechtmatig lastigvallen van individuele burgers, die geen publieke politieke figuren zijn, enkel op basis van aangenomen politieke overtuigingen, is volstrekt onacceptabel. Het doelwit maken van deze individuen met als doel intimidatie of onderdrukking van politieke tegenstanders, is een tactiek die geen plaats zou moeten hebben in een democratische samenleving.Iedereen heeft het recht op een eigen mening, zolang deze binnen de grenzen van de wet blijft. Het constant in verband brengen van Joden in Nederland met de politiek van Israël kan gezien worden als een vorm van antisemitisme. Mensen die zich gefrustreerd en machteloos voelen door de situatie in Gaza en deze frustratie richten op Joden in Nederland, maken onterecht gebruik van hen als zondebok. Dit gedrag staat bekend als een uitgesproken uiting van antisemitisme.In een vrije, democratische samenleving gebruiken we politieke processen om verschillen van mening aan te pakken. 'Guilty by association' en het zaaien van angst behoren niet tot deze processen. Het is belangrijk om constructieve manieren te vinden om meningsverschillen uit te drukken en op te lossen, zonder individuen of groepen onrechtmatig te targeten of te marginaliseren. En dan te bedenken dat deze oppervlakkige column afkomstig is van een wetenschapsjournalist, van wie je zou verwachten dat zij zorgvuldiger zou zijn met haar woorden, kan ik niet anders dan de treffende woorden van de heer Numann maar al te graag aanhalen: “Alsof iets alleen verwerpelijk (of onrechtmatig) is, als het inbreuk maakt op GRONDrechten. Gebazel, mevrouw Ten Broeke.” Waarvan akte! https://lnkd.in/e4RHxfH8

45

14 commentaren

“Palestijnse actievoerders zeggen consequent dat hun kritiek zich louter richt op het Israëlische optreden in Gaza, en dat zij Kuhr niet hebben aangesproken op haar Joods-zijn, maar op haar openlijke steun voor het Israëlische leger.”Dit is echt een slecht argument. Het is namelijk zo dat ook niet-Joden openlijk hun steun betuigen aan Israël, maar opmerkelijk genoeg richt de aandacht zich voornamelijk op Joden die Israël steunen. Dit, terwijl de Nederlandse regering en een substantiële meerderheid van de Tweede Kamer zich eveneens achter Israël scharen. Desondanks worden vooral joden het mikpunt van acties. Dergelijke actievoerders geven blijk van een opmerkelijke verdachte naïviteit of onwetendheid, of misschien wel een combinatie van beide.In de praktijk gaat het hier om een zeer kleine, maar vocale groep wiens acties naar mijn mening op de grens van terrorisme liggen en die zonder meer als onbeschoft crimineel kunnen worden bestempeld. Indien de overheid niet besluitvaardig en krachtig optreedt tegen dergelijke uitingen, dan staat dit gelijk aan het openzetten van de deur voor verdere geweldplegingen tegen Joden, onder het voorwendsel van het bekritiseren van Israëlsympathisanten. Deze situatie weerspiegelt in zekere zin de opkomst van het nationaalsocialisme in Duitsland in de vorige eeuw, waar eveneens een kleine groep, "Bruinhemden”, Joden het doelwit werd van pesterijen en mishandelingen terwijl de overheid toekeek. Het is een verontrustende parallel, waarbij een minderheidsgroep onterecht wordt aangewezen en belaagd, met weinig tot geen bescherming van staatswege. De geschiedenis leert ons de verwoestende gevolgen van dergelijke haat gedreven bewegingen en de noodzaak om vroegtijdig in te grijpen.Het is werkelijk onbegrijpelijk en absurd dat Nederlandse burgers belaagd worden vanwege hun standpunt over een conflict dat zich elders afspeelt, temeer daar de wereld helaas niet tekortkomt aan conflicten. Stel je voor dat elke Nederlandse burger met een Russische achtergrond in dit land om die reden onderwerp van spot zou worden. Het is des te opvallender dat deze vorm van belaging uitsluitend lijkt voor te komen bij Joden, terwijl geen enkele andere groep op dezelfde manier wordt behandeld. Dit wijst op een diepgewortelde en specifieke vorm van discriminatie, antisemitisme, die onmiskenbaar aangepakt dient te worden. Dit vormt een ernstige bedreiging voor de rechtsstaat en is een duidelijk teken dat we niet slagen in onze belofte om Joden te beschermen.Het is cruciaal dat er een duidelijk onderscheid wordt gemaakt tussen legitieme kritiek op het beleid van een land en acties die voortkomen uit antisemitische sentimenten. De focus moet liggen op het bevorderen van een veilige en respectvolle samenleving, waarbij actief wordt opgetreden tegen elke vorm van haatdragend gedrag en geweld. Minister-president Dilan Yesilgoz NRChttps://lnkd.in/exmTkib8

89

53 commentaren

Antisemitisme en semantiek, wederom een zeer scherpe column van Sanne Kloosterboer!

5

2 commentaren

Het is ontroerend mooi hoe Jessica Durlacher het gevoel van velen van ons zo treffend weet te verwoorden.“Sinds een aantal maanden lukt het me nauwelijks meer om vrolijke berichten uit mijn leven te posten op sociale media en het lukt me ook niet die media te gebruiken om mijn zware hart te luchten, al deel ik soms iets dat me trof en waarvan ik wil dat de wereld weet dat het me trof. Het geeft een bedrukt gevoel, al dat zwijgen, het is alsof je jezelf verstopt als je, alleen je onmacht getrouw, zo stil blijft. Met onverschilligheid heeft die stilte niets te maken, wel met het onvermogen te kiezen voor een helder en eendimensionaal standpunt. Ik weet inmiddels: het waarheidsgehalte van elke vorm van informatie wordt betwist. Zelfs het noemen van feiten rond de oorlog wordt als een keuze beschouwd, en je maakt jezelf onmiddellijk tot mikpunt van haat wanneer je dat toch doet. Ik vecht tegen mijn laffe neiging – zo kan je het ook noemen – om weg te duiken bij wat ik niet meer ten volle kan overzien, een diepe persoonlijke loyaliteit ten opzichte van Israël, een blijvende geschoktheid om Hamas’ weerzinwekkende misdaden, de onmacht te verdedigen waarom er zoveel doden vallen in Gaza.”

26

5 commentaren

Antisemitisme is vergelijkbaar met een sluimerend virus dat latent aanwezig is in de samenleving, altijd op de loer ligt, en klaar staat om zich op elk moment te verspreiden. De pogingen om dit te rationaliseren, of het nu door ingewikkelde taalconstructies, anti-zionisme, of het aanhalen van Joodse deelname aan controversiële demonstraties is, leggen alleen maar de verontrustende wildgroei van antisemitische sentimenten bloot. Het is bewonderenswaardig en vereist moed dat individuen zoals Shermin Amirien Afshin Elliande confrontatie aangaan met deze problematiek en er openlijk over durven te spreken.De situatie waarin de Joodse gemeenschap in Nederland zich bevindt, die ongeveer 30.000 zielen telt, is zorgwekkend en schrijnend. De afwezigheid van adequate bescherming roept niet alleen zorgen op, maar is tevens een droevige echo van een verleden dat we hadden gehoopt achter ons gelaten te hebben. De gruwelen van de Tweede Wereldoorlog zouden als een les moeten dienen, toch vinden Joden in Nederland opnieuw niet de veiligheid die zij verdienen. Te midden van dit alles wordt Israël, opgericht als veilig toevluchtsoord voor Joden, steeds vaker in twijfel getrokken. In de verhitte discussies die elk conflict rondom Israël vergezellen, positioneert iedereen zich als expert, vaak gewapend met uitgesproken en polariserende meningen.Deze ontwikkelingen onthullen een ongemakkelijke werkelijkheid. Ze benadrukken niet alleen de kwetsbare positie van de Joodse gemeenschap, maar roepen ook vragen op over de rol en het belang van Israël als toevluchtsoord. Meer dan ooit wordt de noodzaak van een veilige staat voor Joden niet alleen als wenselijk, maar als uiterst urgent beschouwd. De lopende discussies en veiligheidsrisico's benadrukken de precaire situatie waarin we ons bevinden.Er is een dringende behoefte aan diepgaande reflectie over de betekenis van veiligheid en bescherming in een wereld die nog steeds kampt met zowel oude als nieuwe vormen van antisemitisme. Dit is een oproep aan zowel nationale als internationale gemeenschappen om op te staan en de veiligheid van Joodse burgers te waarborgen en te beschermen tegen haat, intimidatie en geweld. De noodzaak van Israël als veilig toevluchtsoord is niet alleen een les uit het verleden, maar ook een hedendaagse vereiste, gegeven de aanhoudende bedreigingen en de behoefte aan een plaats waar men zich onvoorwaardelijk veilig en thuis kan voelen.Hoewel de toekomst onzeker is, bevestigt de huidige situatie de onmiskenbare behoefte aan een veilige staat voor Joden. Dit vormt een krachtig pleidooi voor het voortbestaan en de urgentie van Israël, niet alleen als een politieke en geografische toevluchtsoord, maar vooral als een onwrikbaar symbool van hoop en veiligheid voor Joden overal ter wereld.

32

7 commentaren